Categorie: Geen categorie

Geschreven door Hanna ter Braak en Bas van Putten

Tijdens een normaal wedstrijdseizoen worden niet alleen de roeivaardigheden, maar ook de weerbaarheid tegen ongure weersomstandigheden van alle deelnemers getest. De afgelasting van de toch vrij koude Winterwedstrijden deed al af aan deze regel. Maar misschien nog wel gekker is het dat het tijdens de Heineken Roeivierkamp prachtig weer was én dat de weersvoorspellingen voor de Head of the River Amstel nog beter zijn! Eerder nog beschreef profcoach Steffen de Vries het als onmogelijk dat het goed weer is tijdens zowel de H4K als de Head. Even afkloppen dus.

De Heineken Roeivierkamp bestaat uit vier afstanden. De meeste deelnemende nummers starten op de zaterdag een 2500m en een 250m, en op zondag een 5000m en een 750m. Alle gevaren tijden worden teruggerekend tot een 250m, waaruit vervolgens een opgetelde score voortkomt.

De zaterdagochtend werd afgetrapt door de Damesclub 8+ en Scrambled Leggs, voor wie dit beide de aftrap was van de Kruithuisbokaal. Het Clubveld en daarmee de gehele Kruithuisbokaal zijn altijd moeilijk te voorspellen, aangezien er geen eisen verbonden zijn om deel te nemen. Als gevolg daarvan komt het geregeld voor dat eerstejaars roeiers het moeten opnemen tegen oud-middengroepers. Hier was dit niet anders, want in de winnende Skøllboot zaten ook twee roeisters uit de winnende Dames Vier van afgelopen Varsity. Van de twintig deelnemende ploegen wisten beide Orcaboten respectievelijk vijfde en negende te eindigen in de vierkamp. Gezien het feit dat de top van het veld bestond uit ofwel zeer ervaren studentenploegen ofwel ploegen van burgerverenigingen is dit een ontzettend knappe prestatie. Bovendien belooft dit veel goeds voor de bokaal, aangezien de meeste van deze ploegen hier waarschijnlijk niet aan mee zullen doen.

Voor de Herenclub 8+ was de H4K een vergelijkbare positieve aftrap van het seizoen. Ondanks een legendarische snoek én een intiem contactmomentje met een Okeanosboot werd de derde tijd gevaren op de 5000m. Het eindresultaat was een vijfde plek in de vierkamp. De heren van de illustere Compo8 hadden een heel ander doel, namelijk niet laatste worden. Deelname aan het Amstel Trainingsweekend heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen, want de 2500m eindigde in een 20^e plaats van de 21 deelnemers. Doel bereikt dus! De eindklassering daargelaten is het prachtig om te zien hoe dit instapproject van de grond is gekomen en op de komende wedstrijden een bekend gezicht gaat worden!

De middag werd niet alleen ingeleid door een langzaam blauwer wordende lucht, maar ook door het roeigeweld van de Veteranen 8+. Deze ploeg bestond uit ouderejaars Orcanen die in het afgelopen decennium vele blikken voor Orca hebben getrokken. Ter gelegenheid van de H4K besloten ze nog een keertje voor de lol een wedstrijd te starten. Zonder samen getraind te hebben veegden ze vervolgens het gehele veld aan, wat extra mooi is aangezien voor enkele concurrerende boten zelfs selecties gehouden zijn. Gemotiveerd door deze overwinning, is de kans groot dat je ze vaker aan de start zult zien verschijnen dit seizoen! Naast de Veteranen 8+ stuurde ook Juliette Verschoor een Okeanos/Amstel 8+ in het veteranenveld.

Voor de eerstejaars wedstrijdploegen was de H4K een spannend weekend. Na de koude wintermaanden was dit dan eindelijk het eerste echte meetmoment met de competitie. Als eerste was EJD ’22 aan de beurt. Tijdens de afgelopen maanden bleek al dat het aan potentie en talent niet ontbreekt in deze ploeg. Toch was er vanwege ziekte en blessures sprake van spanning in de aanloop naar dit weekend. Deze onzekerheid bleek onterecht, want vier goede races resulteerden in een prachtige tweede plek! De dames van EJLD ’22 kampten met vergelijkbaar slecht geluk in de aanloop naar de wedstrijd. Hoewel ze eindigden met een voor hen teleurstellende dertiende plaats, zijn de roeisters en coaches ervan overtuigd dat er veel meer in zit dit seizoen, helemaal als je kijkt naar recente sparresultaten. Florieke Brink roeide mee met de Nereus Lichte Dames en eindigde 16^e.

De heren van EJL ’22 roeiden op de zaterdag naar een zeer verdienstelijke vierde plaats. Hoewel een lastige 5000m op de zondag uiteindelijk leidde tot een vijfde eindklassering, geloven de heren dat de top drie haalbaar moet zijn. Wat het effect van de CAT graafmachine die bij de finishlijn stond op de roeiprestaties was, is overigens niet geheel duidelijk. Onder het credo ‘dom pompen amice’ en met de wijsheid niet tegen de Berlagebrug aan te varen (die bij bepaalde andere ploegen afwezig was), bewees EJZ ’22 mee te doen met de top van het veld. Met name de twee tweede plaatsen op de 2500m en de 5000m wijzen erop dat dit een heel interessant seizoen gaat worden, waarbij de top vrij dicht bij elkaar ligt. De Orca/Triton combiboot AKA de ‘Voboot mag ook zeker niet onbenoemd blijven! Waar de Orcanen uit deze ploeg het seizoen zullen roeien in de 4+, combineerden ze dit weekend met enkele lichte en zware Tritonezen, met een zeventiende plaats als gevolg.

Onze dames uit MGLD zijn samen met Proteus en Skøll de boot ingestapt om het Dames Elite 4*+ veld te bevaren. U leest het goed, een zware dames veld waarin zij als hoogst geëindigde lichte boot ook menig zware boot achter zich hebben weten te laten. En niet onverwacht, er zit een hoop vermogen in dit bootje effectieve vrouwen. Tosca Kettler is de slag en tevens houdster van het ergorecord op Orca. Daarachter een kersverse nieuwe naam in de top tien der lichtgewichten: Jonna van Mourik, ook wel de ultieme compensatie. Helaas hadden de meiden last van materiaalpech: op de 2500m liet de coxbox de dames in steek, onder de Rozenoord brug. Hierdoor nam Proteeër Lisa het commando al na de eerste starthalen over. Dit getuigd van wonderbaarlijk veel adem tijdens het roeien. Ook de 250m hebben zij cox-loos doorgekomen, wat de prestatie des te knapper maakt.

Was er dan geen pandemie? Helaas wel. Een grote hoeveelheid van de ploegen die zich op de Amstel bevonden afgelopen weekend roeiden vanwege coronagevallen met invallers. Covid-19 was de reden dat de MGZ 8+, MGL 8+ en een DE 4* zich helaas terug moesten trekken. Wel kwam MGZ roeier Bent Braker uit in een Okeanos 8+, die als achtste eindigde in het HG 8+ veld.

MGD’22 was te zien in de 2e divisie en werd 9e. Deze ploeg kreeg helaas vele tegenslagen te verduren in de aanloop naar de race. Sarah Sedee, de slag, kon niet starten in verband met een blessure en tot slot kon ook Roos Demmers niet aan de start verschijnen, waardoor oudgediende Willemijn van der Pijl haar plekje innam. Gelukkig lieten de dames zich niet kennen door al dit ongeluk en hebben ze er ondanks alles toch wat van gemaakt. Maar feit blijft dat het harder kon. Uit de toekomst zal blijken hoeveel harder deze dames kunnen staan. Met als eerstvolgende wedstrijd waar zij aan de start zullen liggen de Varsity op 3 april te Houten. Dit wordt vervolgd…

Geschreven door Bas van Putten

Jaarlijks wordt het competitieroeiseizoen afgetrapt door de Gyas-Hunze in het hoge noorden. Waar de meeste wedstrijden op gepaste afstand van het stadscentrum van de organiserende vereniging verroeid wordt, compenseert Gyas door dan maar het hele stadscentrum van Groningen te doorkruisen. Het gevolg? Een vrij arbitraire afstand van 2.4 kilometer, veel geïrriteerde lokale verkeersdeelnemers, onervaren stuurtjes versus lastige bochten en een hoop reden voor roeiers om uit de boot naar de omliggende bebouwing te kijken. Kortom, een echte compowedstrijd.

Oorspronkelijk zouden vijf Orcaploegen aan de start verschijnen. Een coronabesmetting leidde er echter helaas toe dat de dames van Rep en Roei zich moesten terugtrekken. Als gevolg was er maar één Orcaploeg die op de zaterdag Orca’s eer zou verdedigen: Vindicta. Hoewel deze ploeg bestaat uit eerstejaars Orcanen, startten ze in D4+ poule 2. Dit omdat het grootste deel van deze ploeg bestaat uit ervaren dames, waaronder een aantal oud-Gyanen. Het water was deze ploeg dus niet geheel vreemd en dat mocht ook blijken uit het resultaat. De eerste ontmoeting van deze ploeg met de tegenstand leidde namelijk tot een overwinning! Binnen de poule stak Vindicta er met kop en schouders bovenuit en hun eindtijd zou hebben geleid tot een derde plaats in poule 1. Zo eindigde de zaterdag met maar liefst een overwinningspercentage van 100% voor Orca!

Op de zondag meldden zich drie Orcaploegen aan de start. Hoewel zij allemaal in hetzelfde boottype startten (4*), kwamen ze elkaar op het water niet tegen. Dit omdat zij allemaal in geheel verschillende blokken startten, wat de dag voor alle aanwezige bestuurders een heel stuk langer maakte dan oorspronkelijk geanticipeerd. Maar door het prachtige weer en de goede post-lockdown sfeer die er heerste was dat absoluut geen straf!

De dag werd afgetrapt met ouderejaars competitieploeg Catchy. Dat zij van alle ploegen in het vroegste blok geloot waren leek ongelukkig, aangezien zij ook bij het Gyas-Hunze feest waren. Juist dit bleek de perfecte manier om te bewijzen dat de dames uit deze ploeg beide kanten van het competitieleven goed beheersen, want er werd met goede moed uitgezet en mooi geroeid. In een veld waarin meerdere EJLD ploegen startten kunnen de dames erg tevreden zijn met hun zevende plaats. In het 4* klassement startten de compoploeg Tjak en de Dames Club 4*. Met behulp van scherpe stuurlijnen en toegewijde coaches die de tocht naar Groningen hebben willen maken eindigden zij respectievelijk op een derde en een tiende plaats!

De Gyas-Hunze is een echte knorrenwedstrijd, waar het hebben van een zo gezellig mogelijk weekend de hoogste prioriteit heeft. Naast dat het prachtig is om bij Gyas of in het centrum van Groningen naar langsroeiende bootjes te kijken (naast de RelaC2+ (officiële hoofdnummer) is ook nog een deelnemende C4+ met daarin slechts twee roeiers gepositioneerd op de boegposities gespot), was het Gyas-Hunze feest ook memorabel en is meedoen ook een goed excuus om eens het uitgaansleven van Groningen te verkennen. Dat deze wedstrijd niet enorm leeft op Orca is jammer, want het is eigenlijk een perfect excuus om met een grote delegatie Orcanen Groningen onveilig te maken. Zet deze wedstrijd dus vooral in je agenda voor volgend jaar!

De dames van Vindicta zullen uiteraard ook gehuldigd worden. Dit zal gebeuren op komende dinsdagborrel van 29 februari! Zorg dat je erbij bent!

Op 7 december 2021 is Kees Verduin overleden. Kees werd lid van Orca in 1980. Begonnen als jeugdroeier bij Beatrix in Eindhoven en als stuurtje bij Thêta, maakte hij zijn entree bij Orca in een tweedejaars lichte acht die in 1979 gestart was. In datzelfde jaar werd hij al senior-A.

Kees voelde zich sterk betrokken bij het roeien en bij Orca: het kon altijd beter! Om die reden startte hij in 1983 samen met Marius Buiting een project om het lichte roeien op een hoger plan te brengen. Later kwam daar Michel Alofs bij. Dat was het begin van een vijfjarige periode die in elk jaar blikken opleverde, in bijna alle denkbare nummers. Zo legde deze ploeg de basis voor de WK-successen van Pim Laken op de WK’s 1989 (Bled) en 1990 (Tasmanië). Aansluitend coachte hij de nationale zware 4-zonder op het WK 1991 (Wenen) en op de Olympische Spelen van 1992 (Barcelona). Als roeier was Kees een stylist, als coach was hij op en top technicus. Hij was zijn tijd ver vooruit, hij experimenteerde met nieuwe trainingsstijlen en betrok experts uit andere (sport)disciplines bij het coachen. Hij was gericht op de inhoud en prestaties, maar er was altijd ruimte voor relativerende humor.

Kees studeerde biologie en geneeskunde. Later werd hij arts-microbioloog en was verbonden aan het regionaal laboratorium voor microbiologie en pathologie in zuidoost Brabant. In zijn studie en werk toonde hij zich net zo gedreven en streefde hij altijd naar hoge kwaliteit. Hij had een belangrijke rol in de vereniging van microbiologen in het terugdringen van onnodig antibioticagebruik in het kader van de risico’s op resistentie. In zijn vrije tijd was Kees een fanatiek wielrenner. Hij heeft heel wat afgefietst ook samen met oud-Orcanen en zijn vrouw Mijke Breukels die hij bij Orca had leren kennen.

Kees is 60 jaar geworden. Kees en Mijke hebben vier kinderen, hun oudste dochter Pien roeide ook bij Orca.

Wij wensen Mijke en de kinderen heel veel sterkte.